Soy un Robertus !

Soy un Robertus !  A więc stało się: zdobyłem Santiago de Compostela rowerem – a wszystko to w dzień trzydziesty siódmy!  Wedle zwyczaju mogę używać starodawnego imienia tj Robertus. Nie było łatwo: najpierw zaatakował upał  którego od dawna tu nie było, potem zniechęcały strasznie długie górki, awaria hamulców, bagażnika a na sam koniec zaskoczyło same Santiago, które jest tak ukształtowane, że ostatnie 10km niemal płakaliśmy z bólu. Więcej jutro jeśli będę w stanie się podnieść…. W chwili słabości pierwszy raz krzyczałem, że ja chcę do domu…. i niedaleko mnie odezwał się głos: “daj sobie chłopie spokój i nie rycz jak świnia”…. świat jest strasznie mały, okazało się że napotkałem pierwszą grupę z Polski. Po wspaniałej wymianie grzeczności szybko jednak szybko odjechaliśmy z Claesem ze Szwecji, który towarzyszył mi kilka ostatnich dni. Zmęczenie sięga dziś zenitu a miało być łatwo, przyjemnie i z górki – Soy un Robertus to cała formalna satysfakcja 🙂

Soy un Robertus

Claes ze Szwecji

Jest fajnie moim mili. Od dnia wczorajszego wystarcza mi tylko , że nie pada i nie ma skorpionów w moich butach czy namiocie.  Niewiele mi trzeba do życia, teraz najbardziej snu, zatem buena noches , jeśli ktokolwiek dotrwał do końca tej wypowiedzi. 

To nie ja ….

PS” O zmaganiach Claes’a ze Szwecji możecie poczytać na jego blogu.  Wspaniały to człowiek i dość znany w Szwecji. Obecnie podróżuje po Indiach i okolicach. Dla mnie szwedzki to jak zakodowana kryptograficznie wiadomość. Czasami w rozmowie po angielsku Claes przełączał się na swój ojczysty język i ze zmęczenia nie roiło mi to różnicy.